"De hedendaagse problemen rond investeringen en milieurendement van verdere
kwaliteitsverbeteringen manifesteren zich aart de 'randen' van de mogefijkheden van het
emissiespoor en het waterkwaliteits spoor. Daar worden de kosten onevenredig hoog en
maatschappelijk niet meer haalbaar.
Claassen stelt voor orn met behulp van technologie en ecologie restlozingen te reduceren
of te elimineren in fysieke gebieden -
overgangszones noernt hij ze - tussen emissie en ontvangend oppervIaktewater.
Dit betekent het inwisselen van de scherpe, abrupte over-gangen tussen emissie en het
ontvangend aquatisch ecosysteem voor minder strenge eisen en toch een goed 'overall'
resultaat. Claassen introduceert als het ware 'het oranje verkeerslicht' in het
waterbeheer.
Dit 'rest-reinigingsspoor' kan dus inspringen in het grote gat dat nu tussen emissiespoor
en waterkwaliteitsspoor aanwezig is. Erkenning van de merites van deze aanpak houdt tevens
een erkenning in van het feit dat de 'milieubomen niet ongebreideld tot in de hemel
groeien'. Gezien de vele locaties waar die scherpe overgangen spelen, is de
implementeerbaarheid reëel, bij een hoge technische en economische haalbaarheid, met
milieu- en duurzaamheidswinst".
|
